Nu bijna 2 weken
Door: Aniek Weda
Blijf op de hoogte en volg Aniek
02 Februari 2018 | Ethiopië, Addis Abeba
Hallo!
Nu een week verder na het vorige verslag. De week zag er iets anders uit dan van te voren gepland en verwacht, maar hé dit is Afrika. In niets te vergelijken met het gestructureerde en stressvolle Nederland.
Mijn eerste weekend bestond uit eentje met weinig plannen. Ik heb lekker veel in het zonnetje gezeten en gelezen (en ja pap, ook natuurkunde en wiskunde kwamen aan bod :P) maar ook toch nog wel de stad in geweest. Zaterdag middag gingen we opnieuw langs het kinderrevalidatiecentrum Alemachen (voor wie het interessant vind: http://www.alemachen.cbiset.com/ de tekst staat er ook in het Nederlands want het is opgericht door een Nederlander) om foto's te maken van de inventaris in het zorglokaal. Hopelijk kunnen aankomende HBO-V studenten wat meenemen!
Zondag ben ik op stap geweest met wat nieuwe gasten uit Australië, Nieuw-zeeland en Nederland. Eerst een lekkere juice en later een souvenirshop in (en jawel mijn hoofd gestoten tegen de deurpost zo laag was die). Later in de middag op het balkon nog genoten van de laatste zon van die dag.
Maandag stond in het teken van veel tripjes naar het toilet en vooral lekker in bed liggen. Ik werd ziek en alles wat in me zat moest er blijkbaar uit. Dit heeft de hele week nog op de achtergrond gespeeld maar hé, hierdoor laten we ons natuurlijk niet uit het veld slaan!
Wat deze week duidelijk werd is dat de scholen etc. nog gesloten zijn, en er dus niet bijster veel te doen is voor mij als vrijwilliger! Van de week meerdere malen achter de laptop wat onderzoek uitgevoerd en vooral genoten van het lekkere weer en wat rust (vond mijn maag ook wel chill eerlijk gezegd). We vonden ook snoepjes! Wat waren we er blij mee, haha. Snoepjes is hier echt lastig te vinden en toevallig liepen we er in een klein winkeltje tegen aan. Meteen allemaal een zak meenemen natuurlijk!
Donderdag ochtend ben ik weer bij het revalidatiecentrum geweest en heb ik meegedaan met de sportles. Eerst een beetje opwarmen en daarna wat leuke spellen gedaan. Wat echt opvalt is hoe gek de kinderen zijn op trainer Tilahun. Ze kijken echt met grote ogen naar hem en doen hem erg graag na. Hij speelt ontzettend gaaf met de beleving van de kids. Naderhand lekker gevoetbald met een aantal en het mooie aan voetbal is dat je er de taal niet voor hoeft te spreken. Je kan samen plezier maken en begrijpt mekaar door lichaamstaal en uitdrukking. En euh, je moet niet denken dat je ff wint, zelfs met gips, krukken of een rolstoel zijn ze bloedjefanatiek.
Ondertussen valt me steeds meer op hoe ontzettend aardig Ethiopiërs zijn. Ze willen je helpen alles te begrijpen, proberen het op verschillende manieren uit te leggen en zullen er alles aan doen om ons te helpen. Natuurlijk heb je ook de ervaringen van bedelende mensen waar je niet van af kan komen (zeker als blanke) en het feit dat prijzen voor mij hoger zijn dan voor de locals. Maar over algemeen echt een ontzettend positief beeld!
Wat volgende week gaat brengen is nog onduidelijk, zijn de scholen nou wel of niet open? Tijd gaat het leren, haha. Ondertussen geniet ik hier van het warme zonnige weer (en krijg ik foto's van alle regen thuis) en probeer ik zo veel mogelijk indrukken op te slaan.
De foto's zijn onder andere nog van de rolstoelbasketbaltraining van vorige week. Echt genieten was dit! verder ook niet fanatiek ofzo, haha. De groep kinderen zijn de kids van het revalidatiecentrum Alemachen, wat een schatjes ook toch he!.
Nu een week verder na het vorige verslag. De week zag er iets anders uit dan van te voren gepland en verwacht, maar hé dit is Afrika. In niets te vergelijken met het gestructureerde en stressvolle Nederland.
Mijn eerste weekend bestond uit eentje met weinig plannen. Ik heb lekker veel in het zonnetje gezeten en gelezen (en ja pap, ook natuurkunde en wiskunde kwamen aan bod :P) maar ook toch nog wel de stad in geweest. Zaterdag middag gingen we opnieuw langs het kinderrevalidatiecentrum Alemachen (voor wie het interessant vind: http://www.alemachen.cbiset.com/ de tekst staat er ook in het Nederlands want het is opgericht door een Nederlander) om foto's te maken van de inventaris in het zorglokaal. Hopelijk kunnen aankomende HBO-V studenten wat meenemen!
Zondag ben ik op stap geweest met wat nieuwe gasten uit Australië, Nieuw-zeeland en Nederland. Eerst een lekkere juice en later een souvenirshop in (en jawel mijn hoofd gestoten tegen de deurpost zo laag was die). Later in de middag op het balkon nog genoten van de laatste zon van die dag.
Maandag stond in het teken van veel tripjes naar het toilet en vooral lekker in bed liggen. Ik werd ziek en alles wat in me zat moest er blijkbaar uit. Dit heeft de hele week nog op de achtergrond gespeeld maar hé, hierdoor laten we ons natuurlijk niet uit het veld slaan!
Wat deze week duidelijk werd is dat de scholen etc. nog gesloten zijn, en er dus niet bijster veel te doen is voor mij als vrijwilliger! Van de week meerdere malen achter de laptop wat onderzoek uitgevoerd en vooral genoten van het lekkere weer en wat rust (vond mijn maag ook wel chill eerlijk gezegd). We vonden ook snoepjes! Wat waren we er blij mee, haha. Snoepjes is hier echt lastig te vinden en toevallig liepen we er in een klein winkeltje tegen aan. Meteen allemaal een zak meenemen natuurlijk!
Donderdag ochtend ben ik weer bij het revalidatiecentrum geweest en heb ik meegedaan met de sportles. Eerst een beetje opwarmen en daarna wat leuke spellen gedaan. Wat echt opvalt is hoe gek de kinderen zijn op trainer Tilahun. Ze kijken echt met grote ogen naar hem en doen hem erg graag na. Hij speelt ontzettend gaaf met de beleving van de kids. Naderhand lekker gevoetbald met een aantal en het mooie aan voetbal is dat je er de taal niet voor hoeft te spreken. Je kan samen plezier maken en begrijpt mekaar door lichaamstaal en uitdrukking. En euh, je moet niet denken dat je ff wint, zelfs met gips, krukken of een rolstoel zijn ze bloedjefanatiek.
Ondertussen valt me steeds meer op hoe ontzettend aardig Ethiopiërs zijn. Ze willen je helpen alles te begrijpen, proberen het op verschillende manieren uit te leggen en zullen er alles aan doen om ons te helpen. Natuurlijk heb je ook de ervaringen van bedelende mensen waar je niet van af kan komen (zeker als blanke) en het feit dat prijzen voor mij hoger zijn dan voor de locals. Maar over algemeen echt een ontzettend positief beeld!
Wat volgende week gaat brengen is nog onduidelijk, zijn de scholen nou wel of niet open? Tijd gaat het leren, haha. Ondertussen geniet ik hier van het warme zonnige weer (en krijg ik foto's van alle regen thuis) en probeer ik zo veel mogelijk indrukken op te slaan.
De foto's zijn onder andere nog van de rolstoelbasketbaltraining van vorige week. Echt genieten was dit! verder ook niet fanatiek ofzo, haha. De groep kinderen zijn de kids van het revalidatiecentrum Alemachen, wat een schatjes ook toch he!.
-
02 Februari 2018 - 20:16
Hermien:
hé Aniek,wat gaaf ,leuk die enthousiasme van jou en de mensen daar.
ik hoop dat je er nog vele mooie en leerzame dagen zult hebben.
groetjes van uit het koude holland. Hermien -
02 Februari 2018 - 21:50
Gea:
Ha Aniek,
Weer ontzettend leuk om te lezen.
Krijgen er steeds meer een beeld bij van hoe het is om daar te zijn.
Kunnen ons goed voorstellen wat jou hierin drijft.
groetjes van thuis -
03 Februari 2018 - 10:32
Peggy:
Wat gaaf om je verslagen te lezen aniek.
Lijkt me een enorme ervaring. Verheug me al op je volgende verslag!
-
04 Februari 2018 - 14:59
Willemien:
Fijn Aniek om te lezen dat je daar met leuke mensen om je heen zit en leer je steeds meer hoe het in dat land gaat. Gewoon alles lekker relax. Kunnen wij nog een voorbeeld aan nemen. Gelukkig ben je na een week ook weer goed opgeknapt en hoop ik dat je volgende week echt kan beginnen met je vrijwilligerswerk. Succes en geniet vooral.
Groetjes van ons allen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
